Matagal Na Bakasyon

Kung ilang gabi na rin ako nakahiga sa kama, actually di iyon ang nakasanayan kong kama. Iba ang lambot ng kama, ang lambot ng unan, ang ambiance sa loob ng kwarto. Di ito ang amoy na nakasanayan ko sa matagal na panahon. Sa pag higa ko ngayon, at pag mumuni muni, habang naka titig sa kisame at sa apat na dingding na nakapaligid sa akin, wala doon yung mga hinahanap ng mata ko, mga libro sa estante, yung PC ko, yung nakasampay kong tuwalya, yung nakasiksik na used tissue sa mga singit singit, yung kurtina, yung butiki, yung kalukos ng daga, yung maaligasgas na pakiramdam ng kutson ko, yung bentilador na maingay... Wala ang mga yun kung saan ako natutulog ngayon.

Sa pag higa ko sa loob nitong 30 nights, napapagod na ako... Gusto ko ng umuwi... Masyado ng matagal ang bakasyon na ito, masyado na akong namamahay I just don't feel at home...

Ang tagal na, 30 days na, gusto ko ng humiga sa sarili kong kama... Umuwi sa aming bahay... ang aking sinapupunan, ang aking proteksyon, ang aking seguridad, ang bahay ng aking nanay at tatay at ng aking mga kapatid. Ang bahay naming pamilya.

Pero imposible ng makabalik pa ako sa aking kama, sa bahay at damhin, amuyin ang init ng aking kutson, unan, at kumot... Imposible ng makapahinga, tipong pagdating mo sa mula sa malayong lugar ay sasabin mong "I'm home at last" sabay hilata sa sofa.

Di na yon mangyayari...

At least ang feeling ko eh nag babakasyon nga lang ako at uuwi na rin ako soon sa bahay, pero wala na akong uuwian. Sunog na.